تهیه لاتکسهای بر پایه ی نانوکامپوزیت کوپلیمر اکریلیک – سیلیکا با قابلیت استفاده در چسبهای فشاری

در این پروژه ابتدا نسبت مناسب از 2-اتیل هگزیل آکریلات / اکریلیک اسید / متیل متاکریلات با قابلیت کاربرد در چسب فشاری پایه آکریلاتی انتخاب شده است و نمونه ی شاهد به روش امولسیونی با جزء جامد 20 درصد تهیه گردیده است. سپس نمونه هایی حاوی ذرات نانو سیلیکا از 2 تا 8 درصد وزنی جزء جامد تهیه گردیده و ویژگی های زیر در آنها بررسی گردید. ساختار کوپلیمر ساخته شده با آزمون ft-ir بررسی شد. حضور ذرات نانو سیلیکا و همچنین مقدار آن در محصول نهایی با آزمون های icp و tga اندازه گیری شد. رفتار حرارتی زنجیره های پلیمری و همچنین پلیمر/نانوسیلیکا با آزمون dsc مورد بررسی قرار گرفت. اندازه ذرات و مورفولوژی آن ها با آزمون های dls، sem و tem مورد مطالعه قرار گرفت و در نهایت خواص رئولوژی رزین تهیه شده از محصول نهایی مورد بحث قرار گرفت. مشاهده شد که با حضور نانو سیلیکا، اندازه ی مایسلها بزرگتر شده و از توزیع پهن تری برخوردار شدند به طوری که با افزودن 8 درصد نانو سیلیکا به محصول، ذرات پایداری با قطر حدود 10 میکرومتر تهیه گردید. همچنین ذرات معدنی سیلیکا به دلیل ساختار آبدوست خود در پوسته ی ذرات تهیه شده در لاتکس قرار میگیرند و در ساختار این ذرات یک هسته با جزء بیشتر از 2-اتیل هگزیل اکریلات، و پوسته ای با مقادیر بیشتر اکریلیک اسید و متیل متاکریلات به همراه نانوذرات سیلیکا مشاهده شد. همچنین با بررسی نتایج به دست آمده از آزمون های icp و tga مشاهده شد که تمام سیلیکای موجود در لاتکس با ذرات پلیمر برهم کنش ایجاد نموده است. بررسی ویسکوزیته و مدول الاستیک پلیمرهای تهیه شده نشان داد که با افزایش درصد نانو سیلیکا، مدول کشسان، اتلاف و ویسکوزیته افزایش می یابند که در نتیجه برای استفاده از این پلیمر با قابلیت کاربرد در چسب حساس به فشار، باید فشار اولیه ی بیش-تری را اعمال کرد اما پس از گذشت زمان کافی و برقراری تماس مناسب، چسبندگی بهبود خواهد یافت.